Sacharyny to organiczne związki chemiczne mające słodkość 300–500 razy większą niż zwykły cukier (sacharoza), nie zawierają kalorii.

Zostały odkryte w 1879 r. w Stanach Zjednoczonych, a jako składnik żywności są stosowane już od ponad 100 lat. Ich bezpieczeństwo zostało wielokrotnie przebadane i potwierdzone.

Środki te są stosowane jako słodzik stołowy. Wykorzystywane są również przy produkcji napojów bezalkoholowych i napojów owocowych, mrożonej herbaty, napojów mlecznych, dżemów, cukierków, ciastek, przypraw, sosów, lodów, deserów, gum do żucia, konserw rybnych i czekolady.

Nie są metabolizowane przez organizm człowieka i są całkowicie wydalane przez nerki.

Dopuszczalne dzienne spożycie (ADI) sacharyn zostało ustalone przez Komitet Naukowy ds. Żywności w Unii Europejskiej na poziomie 5 mg/kg masy ciała dziennie.

Sacharyny mają długi okres przydatności do spożycia i są odporne na działanie temperatur, dzięki czemu mogą być poddawane zamrażaniu, gotowaniu i pieczeniu. Substancje te mają nieco gorzki posmak, więc często łączy się je z innymi środkami słodzącymi.

W przypadku łączenia ich z innymi niskokalorycznymi słodzikami ich słodycz rośnie wykładniczo (efekt synergiczny), co pozwala na zmniejszenie całkowitej ilości substancji słodzącej potrzebnej do uzyskania słodkiego smaku w procesie produkcyjnym.